tag:blogger.com,1999:blog-16286073423698417832024-03-05T11:01:21.508+01:00xabeliaMENUDILLOS DE CUENTOxabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.comBlogger296125tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-12715369781860325232021-04-24T11:58:00.001+02:002021-04-28T11:09:22.345+02:00Leoa Ruxe, leoa, pra me durmir calma,
pra saber que estás aí,
cabo dese cordón que nos unirá sempre,
aínda que fuxa das mans
o globo vermello da infancia.
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfvc5yQWmD21DrASG020DY9vG2KRmVw4zWqE44M7VKooU5pEnnRjnvNac0oE54hiczDU7Tvc9kkOdksOnuo6302640suhHOHL6A2Y0WrSkRPCL5pkNtwn6DUcfZL3We3sHkjEoNHhGg-c/s480/blogger-image--1425776840.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" height="320" data-original-height="480" data-original-width="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfvc5yQWmD21DrASG020DY9vG2KRmVw4zWqE44M7VKooU5pEnnRjnvNac0oE54hiczDU7Tvc9kkOdksOnuo6302640suhHOHL6A2Y0WrSkRPCL5pkNtwn6DUcfZL3We3sHkjEoNHhGg-c/s320/blogger-image--1425776840.jpg"/></a></div>
Ruxe como ti eres,
como a raíña da selva da casa,
como o valado de pedra onde laio,
como o peito latindo que cría
e fai medrar a herba fresca.
Ruxe e cóntame da vida,
das túas odiseas dun día,
deses silencios cómplices,
de cando ao parirme estoupaches,
e rirmos xuntas da sorte e da morte.
Ruxe saltando á corda,
ruxe enxugando a roupa,
facendo trampas á escoba;
e cando andes perdida nas ondas,
ruxe tamén, leoa,
que o teu ruxir é pra min
a existencia toda.
(Adicada a miña nai, miña irmá e miña comadre, as nais máis enormes que coñezo)
<div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-31640470581361083202019-03-06T17:24:00.000+01:002019-03-06T17:24:26.466+01:00MALA BESTA<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGYvcDCQ0jxXYo3TFSWrLWDayglF697CbCEbwc0yZuSlxMDDA2DWrbaMU-KPQAmNDI51g__9DMNDNAC0SHhTJAXDqpi8YiDLZWeatmY33xHLCYUFmwnHq8LWqq2RWmAjOxMdY9igmSaN8/s1600/IMG_20190306_171621_565.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1376" data-original-width="1376" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGYvcDCQ0jxXYo3TFSWrLWDayglF697CbCEbwc0yZuSlxMDDA2DWrbaMU-KPQAmNDI51g__9DMNDNAC0SHhTJAXDqpi8YiDLZWeatmY33xHLCYUFmwnHq8LWqq2RWmAjOxMdY9igmSaN8/s320/IMG_20190306_171621_565.jpg" width="320" /></a></div>
MALA BESTA<br />
<br />
Levo un moratón nun ollo,<br />
na alma levo mil feridas:<br />
conseguiches convencerme<br />
de que a culpa era só miña.<br />
Síntome coma un despoxo,<br />
coma un paxaro sen niño,<br />
que esqueceu como facer<br />
póla a póla o seu destino.<br />
Mala besta (iso é) (así sí)<br />
Mala besta (tra, tra)<br />
Mal, moi mal, moi mal, moi mal, moi mal (mira)<br />
Mala besta (toma que toma) ('amonó)<br />
Mala besta (iso é) (¡'illo!)<br />
Mala besta<br />
Mal, moi mal, moi mal, moi mal, moi mal<br />
Mala besta (¡uh!)<br />
<br />
Hai unha manda de lobos,<br />
cheos de crueldá infinita,<br />
devoran seguridade<br />
das mulleres que aniquilan.<br />
Teño medo de berrare,<br />
teño medo da xustiza<br />
feita por lobos máis vellos<br />
que acochan ás súas crías.<br />
<br />
Mala besta (iso é) (así sí)<br />
Mala besta (tra, tra)<br />
Mal, moi mal, moi mal, moi mal, moi mal (mira)<br />
Mala besta (toma que toma) ('amonó)<br />
Mala besta (iso é) (¡'illo!)<br />
Mala besta<br />
Mal, moi mal, moi mal, moi mal, moi mal<br />
Mala besta (¡uh!)<br />
<br />
Anque son pequeniña<br />
son ghrande, fódete,<br />
non vai haber quen me cale.<br />
Na man levarei a fouciña,<br />
nos dentes, o sangue<br />
de quen me quixo perder<br />
e máis rebaixarme.<br />
Mal te fade!<br />
Non vou dubidar un segundo<br />
i en canal vou tallarte!<br />
<br />
Mala besta (iso é) (así sí)<br />
Mala besta (tra, tra)<br />
Mal, moi mal, moi mal, moi mal, moi mal (mira)<br />
Mala besta (toma que toma) ('amonó)<br />
Mala besta (iso é) (¡'illo!)<br />
Mala besta<br />
Mal, moi mal, moi mal, moi mal, moi mal<br />
Mala besta (¡uh!)</div>
<div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-13598957429502867172016-08-04T11:07:00.001+02:002016-08-04T11:07:34.176+02:00LA CURVA RECTA<div><br></div><div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">Con ojos bajos y paso penitente arrastró tras de sí el bolso, las llaves del coche y la tarjeta de fichar. La miró. En aquel rectángulo plástico blanquecino vio su miserable cuadrilátero de juego rayado una y mil veces por los mismos surcos. Y en la curva que llaman de Zara se dejó ir recto, recto, sin dejar huellas de frenada.<div>Vecinos y conocidos se asombraron, se dolieron algunos y, antes de pasar a otro suceso en la prensa, llegaron al consenso mental de un fatal desmayo inoportuno. "Con casa propia, coche, pareja estable y trabajo de vez en cuando... no tenía razones, no..." Cualquier desgraciado azar era más digerible para el resto de las hormigas humanas que afrontar el tétrico hastío de un presente continuo en un puesto devorador de energías donde convencer a diez o a veinte desconocidos por hora de que hagan algo inútil o perjudicial hasta para uno mismo. O eso, o nada, pues en el paro el ser deja de ser y no vive más que en las estadísticas. </div><div>La niña buena y estudiosa con prometedor futuro acabó acelerando a fondo hacia el polvo del granito antes de convertirse en él naturalmente, como se debe. Sus congéneres prefirieron suspirar por no cagarse de miedo en bragas y calzones. </div><div><br></div><div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoDy79q3LXS8wD-4Gji8l2OGez5VXfMo0G9ZiH_y3wuV5GSRWojKeeLm_A82ueOvx17rdpnHxWNO1F7XPR8Goatc2-zJeigfrjvtpPnXtxnGLXl3Yb_nxHJpQrB6ssDP4HTh1xKYkktlw/s640/blogger-image--1095820613.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoDy79q3LXS8wD-4Gji8l2OGez5VXfMo0G9ZiH_y3wuV5GSRWojKeeLm_A82ueOvx17rdpnHxWNO1F7XPR8Goatc2-zJeigfrjvtpPnXtxnGLXl3Yb_nxHJpQrB6ssDP4HTh1xKYkktlw/s640/blogger-image--1095820613.jpg"></a></div><br></div></div></div><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-12315715269791184512016-08-04T10:24:00.001+02:002016-08-04T10:50:33.208+02:00Libros virtuales de Xabelia en Amazon<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
. <a href="https://www.amazon.es/s/ref=nb_sb_ss_i_1_6?__mk_es_ES=%C3%85M%C3%85%C5%BD%C3%95%C3%91&url=search-alias%3Ddigital-text&field-keywords=sabela+latas&sprefix=Sabela%2Cundefined%2C230&rh=n%3A818936031%2Ck%3Asabela+latas">CATORCE PUNTO CERO. A VELLA BERBERECHEIRA</a><br>
<br>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIZ9VOQTI92CaoLltSUVqIOe01gIl1dSRK3RnvCvFtuipZHgihL6szO9pgM7JPdEfjrKEMhpQkZ-IchP53Q7HFXExCn4viVerEd7ej3zqN8lkTCPhGBSPjCwdqFPK88i1rD731a9rBMis/s640/blogger-image-1720962232.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIZ9VOQTI92CaoLltSUVqIOe01gIl1dSRK3RnvCvFtuipZHgihL6szO9pgM7JPdEfjrKEMhpQkZ-IchP53Q7HFXExCn4viVerEd7ej3zqN8lkTCPhGBSPjCwdqFPK88i1rD731a9rBMis/s640/blogger-image-1720962232.jpg"></a></div><br></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Aprovecha el descuento para descargártelos gratis</div>
<span id="goog_1691133840"></span><span id="goog_1691133841"></span><br></div>
</div>
<div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-3094425266484105622016-08-03T11:46:00.001+02:002016-08-03T11:46:57.320+02:00Llaga sin camino<div><span style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">Me marché a la juventud,</span><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">dejándome llevar por los rizos de la vida</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">huyendo de mi propia vejez,</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">también de mi verdad original.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">Y bailé </div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">y reí</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">y me emborraché de futuro fatuo</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">por si podía robarle </div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">en algún giro de tacón</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">minutos de eternidad </div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">a la plaza empedrada de la verbena.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">Y no volví la vista atrás</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">hasta apagarse los últimos fuegos,</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">hasta despertar en mi mismo presente,</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">en mi mismo suelo trillado</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">y en mi antigua traición </div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">del sálvese quien pueda.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">Descosida de mi tiempo,</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">sin ser de cierto </div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">ni de unos ni de otros,</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">ni de míos ni de ajenos,</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">ni de antes, ni de después:</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">cercada en mitad de una llaga sin camino.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOQGruFx3Q2TYJD3nG3kGmYIxLnirI1vl6kngrjOnRcVuTVw3P3grh1AYmZGvD0q-xP2IqjUXSMyAD0MjpT_h0f01SAiA0eMRaFO-idoVGX9m2DhY0sJWufL6lpWV4zytSE8o0Td-O0-A/s640/blogger-image--329882191.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOQGruFx3Q2TYJD3nG3kGmYIxLnirI1vl6kngrjOnRcVuTVw3P3grh1AYmZGvD0q-xP2IqjUXSMyAD0MjpT_h0f01SAiA0eMRaFO-idoVGX9m2DhY0sJWufL6lpWV4zytSE8o0Td-O0-A/s640/blogger-image--329882191.jpg"></a></div><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div></div><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-47003561223485572372016-06-21T12:41:00.001+02:002016-06-21T12:53:11.338+02:00Bragosi Chícaro<span style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">No se sacó las bragas, no. Se las arrancó delante de la cámara, escupiéndoselas a aquella garganta visual que sabía lo tragaba todo, y asiéndolas como un paño empapado en su propio bálsamo, restregó la superficie una vez, dos veces, mil. Luego se puso a llorar y también se secó las lágrimas brillantes con la seda blanca arrasada. Tituló el vídeo "Bragosi chícaro" y lo colgó en su canal privado. Ahora tocaba esperar a la puja por aquella tanga teñida de odio hacia sus amos-clientes. </span><div><span style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></span></div><div><span style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRsFHnxgxoMchjyfXL41rsakeUrE-6vjtE_q8rVGOJMaUbaYQv0UX2Dvxc4BX3uvvbm6fCAv2TaP8Nkp83OF6VzVEQwnM6RftHqtYgFQa_bzQBbe5WfYN_AzpomYrqzxaKXcg5oo8JI7Y/s640/blogger-image--1802879787.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRsFHnxgxoMchjyfXL41rsakeUrE-6vjtE_q8rVGOJMaUbaYQv0UX2Dvxc4BX3uvvbm6fCAv2TaP8Nkp83OF6VzVEQwnM6RftHqtYgFQa_bzQBbe5WfYN_AzpomYrqzxaKXcg5oo8JI7Y/s640/blogger-image--1802879787.jpg"></a></div><br></span></div><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-58389125160623105402015-11-03T20:03:00.001+01:002015-12-28T20:40:53.579+01:00FÍOS RACHADOS<div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8gCJwNKNGtFVw2DscqMtiRDH9kl5cafxjuOVdQf1JneVQdh5Rf4BMt_lznTxe9zIZw4NcFmyCAWL6OXGsL9uIPPySJd5LUKCGJC6-LlDiA3e2_-82xhg-YScuTaTetYl1TM9hl16_Qno/s640/blogger-image-302663185.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8gCJwNKNGtFVw2DscqMtiRDH9kl5cafxjuOVdQf1JneVQdh5Rf4BMt_lznTxe9zIZw4NcFmyCAWL6OXGsL9uIPPySJd5LUKCGJC6-LlDiA3e2_-82xhg-YScuTaTetYl1TM9hl16_Qno/s640/blogger-image-302663185.jpg"></a></div><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">Riiiiiingggg, riiiiinggggg... </div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Ola? Si?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Ola. Coñécesme?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Non, non teño identificado este móbil. Quen es? Pola voz non caio...</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Tanto ten... Eu tíñache gardada como Mar Curso Tánatoestética, pero tampouco podo lembrar cal daquelas labercas góticas eras. Por certo, conseguiches gañar a vida maquillando mortos, ou?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—... Ah! Xa te calei, xa sei quen es... A choromica aquela, inadaptada e soberbia, que críase po riba do ben e do mal; ex-triunfadora, ex-directiva... extinta, pensaba eu ata agora, mais xa vexo que non... E para que coño me chamaches, ho?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Nada, estou desandando os meus pasos no mundo, vaia, borrando merda da axenda telefónica... pero, se cadra, estivo ben esta chamada, e recibes unha encarga miña de aquí a pouco...</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Non me fodas que me chamas para me dicir que vaste suicidar... A min, unha puta descoñecida... Mira, sempre fuches un pouco, un pouco da familia Adams, tipo Morticia, xa sabes, pero naquel curso, todos pecabamos diso, de chupar moito "A dous metro baixo terra"... Por que me metes a min neste marrón?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Tía, non te sintas responsable, nin nada polo estilo; non tes que facer nada. Ademais, chamei a máis xente, quédate calma, de acordo? Amoréanse contactos dabondo durante os anos de paro; cos cursos do SEPE, de inglés e de Pilates, xa enches dous xigas enteiros: grupos de wasap con semi-descoñecidos folgados que falan e falan, comparten e comparten fotos dos seus fillos disfrazados de Pepa Pig, vídeos das churrascadas na piscina i máis emoticonas de cores que tódolos xeróglifos de Exipto xuntos postos en ringleira. Un día lárgaslles online a imaxe da túa voda —aínda non superado o divorcio— e ao seguinte non es quen de recoñecelos se cadras con eles no ascensor. Seguramente ti máis eu teñámonos embriagado xuntas nalgunha cea e posto podre a esa Morticia, porque eu non son Morticia, que non ía ás ceas por nona invitarmos, non. Eu non son aquela da que todos e todas nos riabamos e a mirabamos mal non sei por que outra razón distinta da nosa propia estupidez. Son unha persoa indefinida, un cacho do grupo que non existe sen a existencia do grupo mesmo, un ser indeterminado que o grupo dilúe i esgana sen remedio: son so a representación virtual dunha puñeteira porcentaxe de enquisa anónima. Adeus.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><span style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">Riiiiiiiing, riiiiiiiiing, riiiiiiing....</span><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Ola, belísima. Qué contas?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Fai polo menos cinco anos que non falamos. Aínda tes o meu número gardado?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Xa ves, eu xamais esquezo un traseiro poderoso, nin unha voceciña tan doce. Vexo que ti tampouco adoitas pechar portas... de vez.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Precisamente estaba a piques de borrarte, pero...</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Pero decidiches saber que tal lle ía a este crápula incorrexible, non?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Si, mais ou menos... E como che vai?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Vou... pois vou polo bo camiño, si, aínda que non o creas. Casei, non o soubeches?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Non.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Paréceme raro, ata saiu na prensa local. Agora emparentei con boa familia... Ha, ha, ha... Quen o ía dicir. Sabes? Pois, a miña muller presentouma Rosa, hostia, mira ti o que son as cousas...</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Rosa?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Si, coño, Rosa, a túa prima de Lugo, esa rapaza que daba pinchacarneiros cando estaba embriagada, que era noite si e noite tamén... Carallo, boto de menos aquela época de xoldra.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Eu penso que... non... que non veño sendo quen ti cres que son... Xa me chocou algo o que dixeches antes do meu traseiro...</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Pero, como? Non és María?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Si, María.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—María que?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Non coido que souberas o meu apelido. Eu tampouco o teu, nin falta que fai. En realidade, a túa anotación na axenda non lle dicía nada de nada á miña memoria e dicidín chamar antes de borrarte para te escoitar e comprobar si me lembraba de ti. Decididamente non lembro quen és. Sinto este erro fastidioso. Perdón.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Vaia, que cousas! Pero entón quen és? Tivemos algo? Ti como me tiñas gardado o número? Que puxeras? </div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Fernando 3*</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Hostia! El Santo, ha, ha, ha... Perdoa. Así que o terceiro Fernando da túa vida... Pois eu non sei que pasou ca miña anotación, pero si eu puxen de ti María Culoestupendo é que o tes, sabes?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Vale, eu e cento máis. Deica.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Oe, e non queres que quedemos, a ver si así atrapamos aquel anaco de pasado? Non te noto moi leda, máis ben algo tristeira... Non irás facer unha parvada, non, María? Non sería esta chamada un derradeiro cartucho...</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Vai tomar polo cu.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Si? Diga?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Mamá...</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Quen é?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Son eu, mamá. Son María, a túa filla.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—A miña filla? Ai, non, bonita, trabúcaste; eu non teño fillos aínda. Penso ter un ou dous, pero cando seña grande, eh? Hi, hi, hi... Unha parelliña, se cadra...</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Xa. E como lles vas chamar aos teus fillos, Carme, cando os teñas?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Pois, á nena, María, coma miña bisavoa, que era unha muller rexa, afoutada e moi independente, si.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—E se sae apoucada e mixiricas? Ou peor aínda: alguén sen personalidade, do que ninguén lembre que pisou a face da terra?</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Non ha tal... A miña María é o ser máis doce e agarimoso que vostede poida coñecer. Sabe que me chama ás veces para me dar palique aínda que eu perdín a chaveta hai tempo? Cando soa este móbil, nunca me decato de que é ela e seica lle falo e lle falo sen acougo de parvadas, non sei, nin me lembro... Mais, despois, un estalo na testa coma un foguete de verbena faime comprender que quen me falara era ela, miña filliña... É coma un desencontro, sabe? Por iso durmo sempre co teléfono debaixo da almofada e acóchoo polo día a carón do peito. Non deixo que mo quiten nunca os enfermeiros, é a corda do embigo que aínda me xungue á vida e morrerei cando deixe de soar... (Silencio) Mais, vostede por que chamaba? Para facer unha enquisa? Debezo polas enquisas...</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—... Si, si, e foi vostede moi amable, moitas grazas pola súa colaboración...</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Chame cando queira, bonita.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">—Chamarei.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-39187047356958873572015-07-20T11:45:00.001+02:002015-07-20T19:59:05.989+02:00Onde manda patrón non manda concelleiro<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="-webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; text-decoration: -webkit-letterpress;">Gostaría de verlle a cara que se lle quedou ao altivo ex alcalde Anido cando o patrón de A Tenencia o botou do seu barco, a última nave chegada este ano ao porto de Sada e, polo tanto, a encargada de sacar a efixie da virxe na procesión do Carme. </span><br />
<div style="-webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; text-decoration: -webkit-letterpress;">
Gostaría porque ese feo institucional o ten ben merecido calquer primeiro edil que non apoie aos seus veciños e administrados cando sufren un conflito, e despois, coma si nada, queira participar dos vítores da festa e da foto cal verdadeiro servidor público. </div>
<div style="-webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; text-decoration: -webkit-letterpress;">
Anido abandonou a moitos na cuneta á súa sorte. Por exemplo, a eses mariñeiros do cerco que todos puidemos ver nos xornais e na televisión aguantando malleiras de paus da policía cando protestaban polas cotas de capturas frente ao Parlamento de Galicia. E agora nos enteramos de que ao susodito patrón, en concreto, chegou a botalo do seu despacho, un despacho público pagado por tódolos sadenses. </div>
<div style="-webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; text-decoration: -webkit-letterpress;">
Non tivo Anido millor proceder coas quince traballadoras que a empresa concesionaria de axuda a domicilio non quería subrogar da anterior entidade. Tras varios meses sen cobrar, chantaron as tendas de campaña diante do concello e pedíronlle ao alcalde que aplicara a lei para esixirlle á nova firma as contratacións. El non o quixo facer i elas tiveron que ir a xuicio e desesperar ata que a xusticia lles deu a razón.</div>
<div style="-webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; text-decoration: -webkit-letterpress;">
E noutro sonado caso, Anido igualmente deixou de lado aos empregados do Hotel Sada Marina cando nos últimos días de incerteza laboral acudían desesperados aos seus postos de traballo nun edificio xa sin luz, sin auga e sin un alcalde comprometido que os fora ver motu propio. Eso si, concedía entrevistas a eito dicindo á prensa que estaba "moi preocupado". Non matinou o rexedor daquela, non, cando aínda os empregados estaban vinculados ao hotel, o tan cacarexado rescate da concesión administrativa por 750.000 euros que agora si enarbola aos catro ventos coma solución de tódolos males económicos de Sada. Por que daquela non e agora si, señor Rescatador?</div>
<div style="-webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; text-decoration: -webkit-letterpress;">
Hai moito lavado no mundo —dicía miña avoa—, moito Pilatos que frota as mans con auga e mira cara outro lado. I era certo.</div>
<div style="-webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; text-decoration: -webkit-letterpress;">
Por iso cando escoito que o patrón de A Tenencia non debeu facerlle o feo xusto ese día de romería, penso que foi ese o día no que o outro se lle presentou na borda. E cando oio argumentar que debeu rexeitar levar a virxe para non ter que apandar de rebote con ese pasaxe que non desexaba, contesto que por que un mariñeiro, fillo de mariñeiros, que mamou dende o berce a tradición da patrona protectora do Carme, ten que perder a oportunidade de bendecir o seu barco, que é o seu medio de vida, mais que tamén pode ser —non se esqueza—o seu medio de morte e o da súa tripulación.</div>
<div style="-webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; text-decoration: -webkit-letterpress;">
Non houbo quen de convencelo, a Manolo Presas, nin o novo alcalde que foi intermediar no asunto, nin ninguén, porque era xusto cumprir as leis do mar, que coido non son moi diferentes aquí ou nas terras do Mandeo, e Anido ben debería sabelo: o patrón manda no seu barco. E onde hai patrón non manda concelleiro, así que, a terra.</div>
<div style="-webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; text-decoration: -webkit-letterpress;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ_KSToy8XuvHRQBP8ICBeQuHCnNvDsinvqRdfOrbxYfPFRkxoaB8mFyv3B88OMhI4kbM3HPWaqKIE7FDpJ5Rbj9rTyOdfS9XWVxvA3IrlDe-9uFQ8tQUdUed7PIetRIQHSIe4NDAasO0/s640/blogger-image-1537077797.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ_KSToy8XuvHRQBP8ICBeQuHCnNvDsinvqRdfOrbxYfPFRkxoaB8mFyv3B88OMhI4kbM3HPWaqKIE7FDpJ5Rbj9rTyOdfS9XWVxvA3IrlDe-9uFQ8tQUdUed7PIetRIQHSIe4NDAasO0/s640/blogger-image-1537077797.jpg" /></a></div>
</div>
<div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-75948021801297906112015-06-14T12:45:00.001+02:002015-06-14T12:53:25.778+02:00A marea<span style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">O pobo de seos nus, máxime non sendo unha puta, non había de saír á rúa deixar que os malpensantes maledicentes lle espetaran aldraxes á cara, exporse a semellar o que non era correndo soa e sorteando clientes libidinosos certamente sedentos de poder. O pobo virxe conquerido con inocencia pura habíase limitar nos confíns do seu dominio acotado a exercer de contra, de muro de contención </span><span style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">da iniquidade desexando con incerteza a ola definitiva que o erguera puxante ao cumio do ceo nalgún día lonxano.</span><div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">Mais ás veces hai victorias que consisten en saber estar, en sentarse rexa coma unha petrucia enrrugada no tallo da solaina da casa, sabia e vella mais cos peitos nus cara o vento ceibe, e agardar que suba a marea. </div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">E a marea chega.</div></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbVMtPL5Q6qSvsTbfG5V6HzNFjjHmzOmrSvY6Oax_Lno-8NRdOICCEimrw3A8t82uzbhKQuIjlkfL8AIT2rm3px0ylvX7KAIAsNLrAGBbgjQv1mYq6Yti-qzKF_HuIy9fEdPZXIspA484/s640/blogger-image-921032680.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbVMtPL5Q6qSvsTbfG5V6HzNFjjHmzOmrSvY6Oax_Lno-8NRdOICCEimrw3A8t82uzbhKQuIjlkfL8AIT2rm3px0ylvX7KAIAsNLrAGBbgjQv1mYq6Yti-qzKF_HuIy9fEdPZXIspA484/s640/blogger-image-921032680.jpg"></a></div><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-17718975132165638042014-11-12T12:20:00.001+01:002014-11-12T12:23:49.367+01:00UN CAMPESINO EN LA GUERRA<span style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">Esta es la carta que no pude escribir desde la trinchera en la que salvé mi vida.</span><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">La redacto muchos años después, cuando seguramente me quede ya poco tiempo de existencia tranquila sobre la tierra que he labrado con sudor y arado, y quizás lo hago para que mis nietos sepan por qué jamás he querido hablarles en vida de los muertos que yo maté, de la fría miseria que nos rodeó en aquellos años de conflicto inhumano, o de la negrura terrible en que se convirtió el rácano mundo que veíamos tras la mirilla de una escopeta.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">Yo soy campesino. Así nací y así es como voy a morir, por fortuna. Aquel paréntesis guerrero al que me arrojó, encañonado junto a otros muchos vecinos, un camión de militares que reclutaban por la fuerza en las zonas rurales del país no me hizo perder la fe en la paz, ni en el hombre en general, aunque sí en muchos hijos de puta particulares. Por eso, cuando alguna vez me han preguntado —como a muchos de mi quinta— cómo he tenido una prole de hijos en mitad de una tierra devastada y dominada por el hambre, he respondido que porque en la contienda murieron más que demasiados hombres, y que porque la vida solo se paga con vida, si es que hay manera alguna de abonar esa deuda o de acallar la conciencia. </div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">Yo fui cocinero en el frente. Hacía el rancho para la tropa cuando había rancho y hasta flanes con bolas de caramelos de colores las escasas veces en que había postre, las más de las veces solo para los oficiales. Eso sí se lo relataba a mis críos y a mis nietos siempre que me pedían que, mientras tomaba mi achicoria y liaba mi cigarro de picadura, les contase alguna batalla de la guerra, aunque en casi todas las ocasiones se repitiesen las historias de marmitón variando platos e ingredientes. </div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">Eso, y lo de la trinchera...</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">Juro por la tumba de mis padres que salí de aquel agujero en Verdún cagado de miedo, mojado de lluvia o de lágrimas —o las dos cosas, seguro— y apesadumbrado por no haber podido convencer a los otros compañeros de que me siguieran de una vez, de que allí nos mataría una bomba como conejos agazapados o el hambre de un retortijón. Pero, sobre todo, salí de aquella mierda famélico de dos días. Sí, el hambre que nos acompañaría a tantas y tantas generaciones de europeos empobrecidos y despojados de un mañana fue quien me azuzó la mente y las tripas aquellas veinticuatro horas para salvarme el pellejo. Y aunque a ellos la dama de caninos afilados los tentó como a mí con el sueño de salir corriendo desarmados entre ráfagas densas de metralla y de alcanzar la retaguardia donde estaba el maldito avituallamiento de pan duro de centeno, sin embargo, les pudo más el miedo paralizante. Y se quedaron allí dentro para siempre, en el fondo de la trinchera negra, sin poder pegar un tiro que no tenían y sin poder mover un pie por el terror a la calavera que finalmente vino a buscarlos en forma de un brutal estallido de mortero. </div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">Lo supe al día siguiente, tras comer una rebanada de gloria resesa y dormir unas pocas horas. Desde entonces, siempre les digo a los míos que tener ganas es lo único que tira de nosotros cuando todo lo demás falla en este puto mundo.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;">Pido perdón por los muertos que maté en aquellos años en que estuve en el infierno y doy gracias por poder haber querido a tantos durante tantos años de vida tranquila, de campesino.</div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); font-family: UICTFontTextStyleBody; -webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0980392); text-decoration: -webkit-letterpress;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvXe7HptEUDOz7aYvgl_CD4OtavbPDQ46mz3CEErgkjBVLuq4mwFYT0-hB5wsPFRzbfZl5zOarMZNP1rYXI8WyyDs2NIPmAvJ6-P8BLC0ktsgZpgOR6dBN3xcrmLACnxQRvuM_UyKPoAs/s640/blogger-image--1989003477.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvXe7HptEUDOz7aYvgl_CD4OtavbPDQ46mz3CEErgkjBVLuq4mwFYT0-hB5wsPFRzbfZl5zOarMZNP1rYXI8WyyDs2NIPmAvJ6-P8BLC0ktsgZpgOR6dBN3xcrmLACnxQRvuM_UyKPoAs/s640/blogger-image--1989003477.jpg"></a></div><div class="separator" style="clear: both;">Imagen: </div>http://www.agenciadenoticias.unal.edu.co/ndetalle/article/la-primera-guerra-mundial-si-tuvo-que-ver-con-colombia.html</div><div><br></div><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-30980706062574027642014-11-03T13:02:00.001+01:002014-11-03T13:02:40.135+01:00EL FIN DEL DINOSAURIO<div><br></div><div>Al dinosaurio le era imprescindible aligerar ya sus cañerías atoradas de impudicias que progresivamente el propio y nocivo funcionamiento de su organismo le había acabado por provocar. La culpa era de su modo de vivir, de gestionarse —intuía con algún atisbo de iluminación en los peores momentos de aquella crisis crónica—. Las copiosas e irrefrenables ganas de acumular viandas en su avaricioso estómago y en los de su familia y amigos se habían ido convirtiendo durante la Gran Degradación en la única finalidad de su existencia, si es que otra tuvo alguna vez en el comienzo de los tiempos. Los demás, claro, no tenían ni derecho a eso, a vivir un segundo más de lo justo para alimentarlo a él y a su prole. Apenas sí supo jamás en qué consistía la mala conciencia de saber que lo que él devoraba con gula pantagruélica causaba la inanición de muchos, de tantos, de una multitud más grande cuanto más ignorada y ninguneada. Era un depredador y punto.</div><div>Al Súper Tiranosaurus Rex no lo calmaban ya las purgas controladas de sangre y mierda que los fiscales y gestores afiliados dejaban correr compuertas abajo cada cierto tiempo para emular una limpieza aparente, tranquilizadora de masas, modificadora de la inmovilidad más recalcitrante. La prensa multiplicaba por doquier el eco salubre de los contados y previstos actos de transparencia, de impoluta actitud, de impasible moralidad de la elite de los saurios... pero el olor se podía cortar con un cuchillo de postre y no había dios que lo disimulase ni con la más pura apariencia de beatitud. </div><div>Pero hasta que muchos siglos después, sus víctimas no lo asaltaron y abrieron en canal para que estallara y se ahogara en un alud de putrefacción corrupta, el dinosaurio permaneció allí, día tras día, al despertar. </div><div><br></div><div>(A Monterroso, gracias por la lección)</div><div><br></div><div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS1GD4BJlCupUjPmj08FPcrMVbNpPDHIbX3XCZAL0C1uwRHOaBmVw5fqjn3uoy4erFWCrmm0Lg2p6t91rsgRlnTP9gIh777EukHLPae5Tot7QMaHw-XPq2t8kXmJDgQ4EYTemnsNYmvuw/s640/blogger-image--906842715.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS1GD4BJlCupUjPmj08FPcrMVbNpPDHIbX3XCZAL0C1uwRHOaBmVw5fqjn3uoy4erFWCrmm0Lg2p6t91rsgRlnTP9gIh777EukHLPae5Tot7QMaHw-XPq2t8kXmJDgQ4EYTemnsNYmvuw/s640/blogger-image--906842715.jpg"></a></div><div class="separator" style="clear: both;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Mr. Richfield, el Jefe en la serie Dinosaurios. </span></div><br></div><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-41461138231733813952014-10-07T10:00:00.001+02:002014-10-07T10:10:46.279+02:00SIN PAÑALES<div>Murió naciendo por mil y una vez repetidas.</div><div>Despertó fichando en su imaginación obsoleta,</div><div>sumando ocho más a la pila de horas perdidas</div><div>y jamás supo averiguar de donde venía el golpe.</div><div>No era el ave Fénix majestuoso de su odisea,</div><div>ni el héroe que comanda la partida a galeras,</div><div>no quiso ser el padre de sí mismo, ni el hijo,</div><div>y se quedó viéndose individuo entre paréntesis.</div><div>La realidad era su propia evolución creciendo</div><div>en la cuna que otros empoderados le forjaron;</div><div>bebió la leche condensada de una teta soñada</div><div>crispándose sus carnes de orines lacerantes</div><div>cuando se percató de que no había más pañales.</div><div><br></div><div>Rojo inválido sin revolución,</div><div>niño sin pulmones abiertos,</div><div>cachete absurdo de silencio</div><div>en paritorio de extremaunción.</div><div><br></div><div>Grandes señales había el día que feneciste: </div><div>otro mundo se asomaba al siguiente recodo</div><div>y ángeles anunciaban tu partida con desdoro,</div><div>anticristo de titanes, leviatanes y alatristes.</div><div>Tampoco te fuiste solemne por la vereda verde</div><div>del bolero abigarrado de espanto y esparto,</div><div>sino que te quedaste, putrefacto, vegetando</div><div>en bambalinas de tu propio y miserable acto.</div><div>Multitud fuiste, diablo de mil patas, llamado,</div><div>Baby boom consagrado al dios del mañana</div><div>si es que existiera como lo habías diseñado.</div><div>Cuarenta almas, cuarenta, por cada aulario,</div><div>ensambladas en la cadena de producción. </div><div><br></div><div>Memoria retahilada de godos,</div><div>de reyes, fechas, capitales,</div><div>de fórmulas falaces de un sueño</div><div>que tiende a épsilon sin finales. </div><div><br></div><div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5_-N0GCsU1zp1jyZGI0vk1PdMSuwJGIqcJN38fvujFml-jR83ndUlTt5WmaYITNwbU-5I9ezIllh13nYrIyoSThV4VsjS4I9N9F6nyVK52fPO7Judfg4Kxt9wR-X9_86aaf_Mt5ISqdI/s640/blogger-image--268535204.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5_-N0GCsU1zp1jyZGI0vk1PdMSuwJGIqcJN38fvujFml-jR83ndUlTt5WmaYITNwbU-5I9ezIllh13nYrIyoSThV4VsjS4I9N9F6nyVK52fPO7Judfg4Kxt9wR-X9_86aaf_Mt5ISqdI/s640/blogger-image--268535204.jpg"></a></div>http://abcblogs.abc.es/proxima-estacion/public/post/viajar-detroit-fotografia-16135.asp/</div><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-66488193493028850492014-09-23T10:58:00.001+02:002014-09-23T10:58:23.703+02:00SECRETO DE ORCO<div>Cobijo un secreto en mi alma,</div><div>un secreto, ay, de mí mismo</div><div>que ni yo mismo asimilo</div><div>y me azuza hasta las trancas.</div><div>Solo tengo a mi favor</div><div>que el más engañado soy yo</div><div>y que gracias al ardid</div><div>gané como una perdiz</div><div>tal vez un añito o dos.</div><div>Inconfesable maldad supina</div><div>la que en un día nos domina,</div><div>damos vuelta a la tortilla</div><div>y justificamos lo atroz</div><div>por haberlo hecho por dios</div><div>o por no tener pesadillas.</div><div>Quiero construir mi recuerdo</div><div>sin vetas o nudos impares</div><div>y así todos los mortales</div><div>puedan mirarse a mi espejo,</div><div>escapar como conejos</div><div>o rimar de mí madrigales.</div><div>Pero sé que todo es mentira,</div><div>que la pose es atrevida,</div><div>y que a la vida no le importo</div><div>más que el moco de un vil orco</div><div>colgándole de la barbilla. </div><div><br></div><div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgySBnPFNk8UILGXYNsDamJzJwAenw9w7TemZ329WiXmOxPBg6m0Xh0X3CmWgTa4i0teWPCsOaM84sJSqh4FjLap1qu4CODnmNSgwyLQylEF0sie6ASoE9IFWBeSwayxGYM29X8He4tIB0/s640/blogger-image--2055082623.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgySBnPFNk8UILGXYNsDamJzJwAenw9w7TemZ329WiXmOxPBg6m0Xh0X3CmWgTa4i0teWPCsOaM84sJSqh4FjLap1qu4CODnmNSgwyLQylEF0sie6ASoE9IFWBeSwayxGYM29X8He4tIB0/s640/blogger-image--2055082623.jpg"></a></div><div class="separator" style="clear: both;">http://en.m.wikipedia.org/wiki/Orcus</div><div class="separator" style="clear: both;"><br></div><br></div><div><br></div><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-20346161265686055732014-09-17T11:08:00.001+02:002014-09-17T11:18:51.278+02:00ALFIL PARADO<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Administrado, pringado,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">llama que te llama,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">adjunta que te adjunta</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">copias cotejadas de tu malestar,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de tu pesar, de tu dni fichado </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">por un pasado computado.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Milimetría de tu interés,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">—no vaya a ser...—</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de tu disponibilidad para ayer,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de tu capacidad de cuadrar círculos,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de la oportunidad improbable </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de cumplir por fin el perfil</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">del alfil desterrado del tablero. </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Parado deshonrado por tu Estado.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Vago, aprovechado, condenado. </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Piojo del sudor de nuestra frente,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">o de la del de enfrente,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">el lindo emprendedor doliente.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Palabra de dios. </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Parásito demasiado bien pagado,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">enquistado en nuestra conciencia</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de mejores empleados laureados</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">del mes, del año, del siglo...,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">del cementerio obrero y pacato.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Compañeros, recemos:</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">No enferma quien no quiere,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">no para quien arrastrándose avanza,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">no explota quien es en la pira asado,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">no existes si no tienes un contrato.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Hjo del despido, nieto de la pobreza,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">vete y lámete las heridas a otra sombra;</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">aguanta los desprecios cotizando, </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">y cuando no te quede sangre goteante,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">te secaremos al aire corrupto del zulo</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">para escarnio y ejemplo, para placer de clase,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">sin peligro de hacerte mártir y enraizarte. </p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"></p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY536jgxNkZP4CaHXEh_bEcfkl-cuDnmWoresaXBuvn7H6dTold2j0Bm1oHzoWURyjFxmiUJBKLBN77W6KBk57Ne_ENfkMtBG8x8M8g56iQ47KbUQxoBmdlzGq-WF3b54H4cWZg92JgIw/s640/blogger-image--1789007677.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY536jgxNkZP4CaHXEh_bEcfkl-cuDnmWoresaXBuvn7H6dTold2j0Bm1oHzoWURyjFxmiUJBKLBN77W6KBk57Ne_ENfkMtBG8x8M8g56iQ47KbUQxoBmdlzGq-WF3b54H4cWZg92JgIw/s640/blogger-image--1789007677.jpg"></a></div><br><p></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;">Imagen: http://www.anticapitalistes.net/local/cache-vignettes/L600xH450/arton1892-12b0d.jpg</p><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-81518607866357418172014-09-15T11:26:00.001+02:002014-09-15T11:37:27.070+02:00VIDAS DESHABITADAS<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Abrió la puerta y se atrevió a mirar: </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">estalló el vacío blanco ante su soledad;</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">en aquella cama de uno treinta</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">no había ni sábanas ni esperanza.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Las esquinas angulosas de las paredes</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">tampoco sonrieron una bienvenida.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Al emigrante le cayó el macuto de las manos.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Bajo aquella única ventana que parpadeaba</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">muchas vidas tristes a punto estuvieron de licuarse</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">al fuego lento y muerto de la apatía insomne.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Él nunca lo supo, pero respiró sus anhelos, su humo; </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">reexhaló sus caladas posadas en las persianas</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">e intuyó que el aire negro de la calle larga</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">no iba ya a renovar su puta suerte, su hado legado.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Tampoco aquella otra esquina salpicada,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">por no quería saber qué turbios y oscuros fluidos,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">le contó dulces sueños de grandeza o listas de éxitos.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Era solo la costra constatación de no ser el primero</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">ni el último en habitar sangrando espacios conquistados. </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">El emigrante dejó que el rastro horadado del parqué</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">le guiase el camino imparable del paso del tiempo. </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Y cerró la puerta tras de sí.</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"></p><div class="separator" style="clear: both;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUac_6Jj6Zobu5cYHaSRjbzqrQmyMClKq-qJCTNXBesQTqz92aKr2u89vZigUxo6jFxmmiHrje3XMB5lmnuaYl-6Vj-PUJrytVO2NLzB8fVOzYLsVjboN5PT-D0xc7dHpCW50yOyal8qE/s640/blogger-image--666213241.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUac_6Jj6Zobu5cYHaSRjbzqrQmyMClKq-qJCTNXBesQTqz92aKr2u89vZigUxo6jFxmmiHrje3XMB5lmnuaYl-6Vj-PUJrytVO2NLzB8fVOzYLsVjboN5PT-D0xc7dHpCW50yOyal8qE/s640/blogger-image--666213241.jpg"></a></div><br></div>Imagen: Fernández Mazas. <p></p>
<p style="margin: 0px; min-height: 15px;"><font face="Helvetica"><span style="font-size: 12px;">http://www.residencia.csic.es/misiones/obra/seccion/obra_24.htm</span></font></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-52024411728550880622014-09-11T09:35:00.001+02:002014-09-11T09:50:57.963+02:00DESAZÓN<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Niña rubia,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">madre en toda su extensión</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">—aún más allá, si cabe—,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de abrazos como puertos seguros,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de besos como volcanes blancos,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de raíces incrustadas en la piel</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">y en los huesos.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">¿Por qué te odias?</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Niña pálida,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">transida de enormidad profunda,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de matriz que es tu metonimia,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de causas ajenas enarboladas y defendidas,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de miedos insospechados de tu sombra.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">¿Por qué te odias?</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Niña vívida,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">energía hecha mujer que gira en órbita,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">imán de sentimientos donde llegas,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de dolor tus mejillas están llenas,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de impotencia tu voluntad fenece,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de mortal incertidumbre enloqueces.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">¿Por qué te odias?</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"> ¿Por qué a ti, </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">que eres lección de amor puro,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">papel y pluma, maestro, alumno,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">enciclopedia del querer sumo?</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">¿Qué no te consientes, </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">madre de la tolerancia?</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">¿Qué no te perdonas, </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">dama misericorde?</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">¿Dudar? ¿Cambiar? ¿Temblar?</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">¿Depender? ¿Desconfiar?</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">También eres humana, niña.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Mírate y ámate solo un bocado </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de lo que tú amas al prójimo.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">En esto conocerán todos </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">que somos tus meros discípulos. </p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"></p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIT2ITZxuCXFzrKCsYk33Xfm-5s3fqYcSk8iMy3vI7vvbqKeMRBve9AkiEdGrbcjgQhEb1c26Yys2Yta-NILUPJzmhhco_G1Yr-ste67RF1iBNhePDe9bTsPEasvX35e2lVEQcOSyRW6s/s640/blogger-image--1875841708.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIT2ITZxuCXFzrKCsYk33Xfm-5s3fqYcSk8iMy3vI7vvbqKeMRBve9AkiEdGrbcjgQhEb1c26Yys2Yta-NILUPJzmhhco_G1Yr-ste67RF1iBNhePDe9bTsPEasvX35e2lVEQcOSyRW6s/s640/blogger-image--1875841708.jpg"></a></div><br><p></p><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-60565302811674029202014-09-09T10:59:00.001+02:002014-09-09T11:06:40.863+02:00VOLUNTAD RUBIA<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">La niña rubia de rizos opinaba como una mujer mayor: daba consejos de vestimenta, moral y limpieza doméstica a su tía, a su madre, a las amigas de estas... La cría arrastraba una genética de generaciones femeninas enlutadas, encerradas tras los cristales aislados del aire por contraventanas herméticas cuando la Muerte andaba cerca, aullando por los cantiles o relamiéndose ya del bocado en sus narices. La pequeña era consciente de la malicia de los adultos porque también entendía casi todas sus bromas, casi todas sus intenciones, y unas pocas de sus reacciones. La damita conocía asimismo que la vida anidaría en ella misma años después en forma de coágulos de sangre llamados regla y formas redondas que abiertamente añoraba. </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Ella se sabía una mujer; y su mente así lo concibió desde el momento en que retó a su abuela en voluntad y ganó. </p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px;"></p><div class="separator" style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5Qp1Z7brSMPLAbuTp6PbcwU8cEZH37Rr93A3cOentdp_ryWyfSaext2y7kqiw-L1Tb65QPl1EdSLFj16enIYRjcgKGwJVMGXXvK1czVeFiGSzMxd0MOdHgtT-PYZ8DvDfA9IXHlX5Jjs/s640/blogger-image-1192839392.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5Qp1Z7brSMPLAbuTp6PbcwU8cEZH37Rr93A3cOentdp_ryWyfSaext2y7kqiw-L1Tb65QPl1EdSLFj16enIYRjcgKGwJVMGXXvK1czVeFiGSzMxd0MOdHgtT-PYZ8DvDfA9IXHlX5Jjs/s640/blogger-image-1192839392.jpg"></a></div><div class="separator" style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; clear: both;">Imagen: </div><font face="Helvetica"><span style="font-size: 12px;">http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/74/Ilya_Repin_-_Fisher_girl.jpg</span></font><p></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-73388931755477906812014-09-08T10:45:00.001+02:002014-09-08T10:45:16.826+02:00LARVA ENROSCADA<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Enroscada a esa sensación de ser larva de tu tiempo,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">semilla de tus eras, escarabajo de tus patatas...</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">y no querer llegar a sentirla, </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">y sudar hielo a cubitos</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">y saberte condenada a tantas temibles cosas:</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">A deslizarte por un tobogán de lija atada de pies y manos</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">mientras el demonio armado con tridente te espera abajo.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Jo, jo, jo...</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">A comprarte el billete de vuelta pautado sin haber siquiera ido,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">pues conoces el camino precisamente por sus recodos rojos.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Jo, jo, jo...</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">A balancearte con la caja torácica abierta en canal, reventada,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">sin corazón que lata a ritmo de las ondas saladas del reloj.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Jo, jo, jo...</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">A no encontrar la llave que te inaugure como lluvia libre</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">y seguir presa, congestionada, amoratada dentro del jodido cirro. </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Jo, jo, jo...</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Y te ríes por no saltar por los aires.</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"></p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrchgxYPn9Pt8mN3A3_97EnPh8skFrnCJKO3rV0vwuIvqotL-jPE2r0gN-PQnGqLe38us4fU25cj9jcL0Ehu0fYAL_tlYiKm-GwUVJz8Gnat_rvWeNQmzV9d2KhvvSwguRMMTApB9ebZE/s640/blogger-image--1366274623.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrchgxYPn9Pt8mN3A3_97EnPh8skFrnCJKO3rV0vwuIvqotL-jPE2r0gN-PQnGqLe38us4fU25cj9jcL0Ehu0fYAL_tlYiKm-GwUVJz8Gnat_rvWeNQmzV9d2KhvvSwguRMMTApB9ebZE/s640/blogger-image--1366274623.jpg"></a></div><div class="separator" style="clear: both;"><br></div><div class="separator" style="clear: both;">Imagen: http://s0.geograph.org.uk/geophotos/02/46/28/2462819_d5166c38.jpg</div><br><p></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-51284745813759351832014-09-05T19:06:00.001+02:002014-09-05T19:13:01.132+02:00EL PULPO TEO<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">El pulpo Teo había nacido en el borde temporal del mundo, lo cual quería decir para muchos, que era el momento en que se iba a acabar la vida tal y como había sido conocida hasta entonces. " No hay futuro"—clamaban algunos peces—. "Lo que les espera a estos pequeños..." —vaticinaban otros mirándolos sin querer verse en sus escamas. Pero eso al pequeño pulpo verdiblanco le daba absolutamente igual. A él solo le interesaba mover con fuerza sus ocho patas color hierba golpeando sobre las piedras o las mesas de los bares sumergidos, comer cuando tenía hambre los ricos bichitos y los sabrosos potingues que le daba su mamá, o escuchar muy atento las canciones que su papá o su tío le cantaban poniendo exquisita voz de barítonos. Todo era muy divertido y diferente cada día: los barcos que pasaban con sus quillas barrigonas, las cuerdas habitadas por los millones de mejillones criados en las bateas, la luz del sol que salía cada jornada —a veces cegadora y a veces apenas una débil linterna que silueteaba las algas—, las nasas que su familia le había enseñado a evitar, los ruidos variopintos que trataba de emular... No comprendía el pesimismo generalizado de aquellos habitantes marinos que temían el cambio, la transformación del océano y del mundo. Es más, aunque de color diferente a todos sus semejantes, el bebé octopus se sentía más pulpo que ninguno o tan pulpo como cualquiera. Él se consideraba el futuro mismo aún sin poder explicarlo. Y efectivamente lo era. </p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"></p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhADbFFmuCm9A9QfA6AB3Op2V1YCd-qQwaiI-r9drIrRHgVMScvfcK5HF75yxLuKQxj9wEMi28XVVWMiIcUZZGNjCmNsap3TTOcKa6drF7bDHIimXVE2-p5VaS0Es7D_Evw_MXfjFgS7WY/s640/blogger-image--1131948728.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhADbFFmuCm9A9QfA6AB3Op2V1YCd-qQwaiI-r9drIrRHgVMScvfcK5HF75yxLuKQxj9wEMi28XVVWMiIcUZZGNjCmNsap3TTOcKa6drF7bDHIimXVE2-p5VaS0Es7D_Evw_MXfjFgS7WY/s640/blogger-image--1131948728.jpg"></a></div><br><p></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-59509020701417469932014-08-29T11:42:00.001+02:002014-08-29T14:02:03.458+02:00LÁGRIMAS CAYERON, PERET<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Lágrimas de sal </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">chorrean la Barceloneta</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">antes de hacerse mar </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">para siempre, Maestro, </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">porque te has muerto</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">y no las cantarás nunca más </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">en trance de caer en la arena</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">ni de ser robadas por olas osadas.</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">No volverás a lanzar en órbita </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">tu guitarra sandunguera,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">o tu frenético ventilador </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">o tus palmas setenteras</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">con que hiciste reír y bailar </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">a toda una era entera y llorar, </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Peret, a la otra media </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">porque un beso no le dieras. </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">El día en que tú te has muerto</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">no te hemos mandado flores,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">ni hemos creído que estabas</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">de parranda por los rincones;</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">lo que hemos hecho es bailar</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">tus rumbas de mil y un colores,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">darle alegría a la vida,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">a los versos, estrambote,</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">y reír como tú te reías</p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">con ritmo, palmas y amores. </p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"></p><div class="separator" style="clear: both;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-0vT5G-KGR20NEgsyGXryuM7pN8ph9Ba87HcUxpqIRNiSoQfG_BbPiiXv05Ptq9O_iuIj5Jf74w0lQRzBNtozML2FhBUK9kDfhCUqrXth5qfKp_SJ1MCxGuXoVQF3IvO3_eVIEs7sIFs/s640/blogger-image-1598229570.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-0vT5G-KGR20NEgsyGXryuM7pN8ph9Ba87HcUxpqIRNiSoQfG_BbPiiXv05Ptq9O_iuIj5Jf74w0lQRzBNtozML2FhBUK9kDfhCUqrXth5qfKp_SJ1MCxGuXoVQF3IvO3_eVIEs7sIFs/s640/blogger-image-1598229570.jpg"></a></div><br></div><br><p></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica; min-height: 15px;"><br></p><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-9077813036800270352014-08-22T09:38:00.001+02:002014-08-22T09:40:28.981+02:00MUÑECA EFÍMERA<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Era la muñeca más hermosa que lucía en aquel escaparate vivo, y con mi voluntad y un par de saltos, conseguí arrancarla de su yema. Tenía el pelo tostado por el sol de agosto, largo, frágil, quebrándose a cada trenza de mis dedos torpemente maternales, pero brillante y sedoso, como las elegantes damas del cine. Su inexistente expresión se reducía a toda la paleta de ánimos que iba surgiendo de mi imaginación efervescente, sumada a las mil y una maneras de vestirle el pañolito morado sobre su esbozo de figura, de modo que Pequeña —ese era su sencillo nombre— pasaba rauda de ser la enamorada desdichada de La Dama de las Camelias a la malograda reina María de las Mercedes, osando incluso emular a la Virgen de Fátima ante pastores como yo. Quizá no mencioné antes que mi compañera de juegos carecía de brazos y piernas, mas eso lo suplía fácilmente con un palo atravesándole el tórax a manera de extremidades superiores, y respecto a las inferiores, las faldas largas y la fantasía arropaban cualquier tara física. </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Yo tenía once años y sabía que un día mi muñeca se secaría y yo florecería a otra etapa, de mujer, de adulto, de realidad; pero no creí que sucediese aquel verano. Así que me cogió de sorpresa descubrir de pronto aquella mañana que bajo las telas primorosamente dispuestas la tarde anterior solo había una mazorca de maíz desmochada.</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"></p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgysCG6KlyfNwhyphenhyphenB7KkKlBbs_uLjH6-3tTSQts8D2kziiqwvy5R6VvsuSWbDHtcXO_kufYrNPfxLzY-vMMzPNvdmoB1rG1keCyF3BFcfhBHyGw8FdV30rHsSWHOKQNf5gcG8EpbIYvlh5s/s640/blogger-image-2138372375.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgysCG6KlyfNwhyphenhyphenB7KkKlBbs_uLjH6-3tTSQts8D2kziiqwvy5R6VvsuSWbDHtcXO_kufYrNPfxLzY-vMMzPNvdmoB1rG1keCyF3BFcfhBHyGw8FdV30rHsSWHOKQNf5gcG8EpbIYvlh5s/s640/blogger-image-2138372375.jpg"></a></div>Imagen: https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtai1vaIW3AR9h_H9Eos1wid15F0-r5fN6oSQ1AWv6Vzg7ymc61CtHzlvZtjoEOx1Uai-7ExZuLk7H2apCm_uLx9OmIyZfugOCOR2fmfANg49GNVPcFXyIVp-oGAqiQIBBR2nWyLdO2dTk/s1600/1-Tiempo+de+Gachas_Ma%C3%ADz+(mazorca).JPG<p></p><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-38927364759403499452014-08-21T13:00:00.001+02:002014-08-21T13:00:06.724+02:00INEXPLICABLE MARITALIDAD<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Ellos iban delante, ellas, detrás o viceversa, o bien habían pasado unas horas antes que los otros, pero raras veces se los veía juntos y emparejados. A algunos de ellos jamás se le distinguió mujer concreta a ciencia cierta, aunque la tenían a la vista de la prole merodeante que a duras penas podían mantener, así que se les suponía casados como el valor se infiere del hecho de ser soldado o el dolor psicológico es inherente al parto todavía. </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">En otros casos, quizá pertenecían a mundos completamente opuestos e imposibles de complementar, esto es: el marido tal vez solo podía subsistir dentro de tabernas, la oficina del trabajo o los tugurios para partidas de tute o póker —dependía de la afición—, en tanto la mujer únicamente era susceptible de habitar espacios abiertos, como la playa, la parada del bus de los críos o la clase de zumba al aire libre; pero por magnanimidad de los dioses —se imagina uno—, dentro del sagrado recinto del hogar, al igual que Lady Halcón y su amado se encontraban ambos bajo humana forma durante la transición noche-día, así a estos nuestros conocidos les sería posible respirar juntos y convivir felices solo dentro del coto bendecido antiguamente por los dioses lares, hoy por Ikea. Y esa, pues, debía de ser la explicación de la buena marcha de ciertas parejas longevas en su relación. </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">De cierto, parecía duro el matrimonio desde fuera. O absurdo. O demencial. Y seguramente lo sería, pero había trucos para sobrellevar aquella ancestral costumbre que se resquebrajaba día a día. </p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"></p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfNRZ9SIeGau8JxhoTyOqSZj_lwgWbT_Lz6NNhjgHWwB2Hi4BiB9fz_PYEH1-Ouy4zCETwc7qTg7hoqY25PphyFgqNauVxbKtwKqLYrikRdECiWVa2Yg5YU7NS4P7pPvrRfYW_HlVjSUQ/s640/blogger-image-290032185.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfNRZ9SIeGau8JxhoTyOqSZj_lwgWbT_Lz6NNhjgHWwB2Hi4BiB9fz_PYEH1-Ouy4zCETwc7qTg7hoqY25PphyFgqNauVxbKtwKqLYrikRdECiWVa2Yg5YU7NS4P7pPvrRfYW_HlVjSUQ/s640/blogger-image-290032185.jpg"></a></div><br><p></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Imagen: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/3a/Frida_Kahlo_Diego_Rivera_1932.jpg</p><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-9563606950691971552014-08-20T13:02:00.001+02:002014-08-20T13:05:47.438+02:00CARNOTA: CEGUERA AZUL<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">La playa era un oasis necesario, soñado tantas madrugadas en cuando asomaba por la ventanilla... </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Tras incontables kilómetros verdes de rutinarios labradíos, campos agostados y cosechas de maíz tal vez recogidas por aquellos extravagantes mastodontes mecánicos post-parcelarios que sorprendían a veces el tráfico gris, al doblar una curva discreta a la izquierda, sin avisar, el inconmensurable océano que cualquier pintor de todo tiempo y lugar quiso siempre atrapar, invadía la visión como una ceguera azul. </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Solo el borde de aquel inmenso magma turquesa era ya la octava maravilla del mundo: el arenal de Carnota, un reguero generoso de arena blanca, suave, térrea, ondulada por el jugueteo pícaro del agua extasiada arrastrándose, salpicada de conchas mil y una vez desmenuzadas, batidas en un cóctel telúrico contra los dedos de piedra gris del Monte Pindo vecino... </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Una playa virgen, o casi, con escondidas fanecas acechantes, con látigos de aire armado hasta los dientes de agujas de arena que han ido puliendo las dunas altas, las bajas y también las hoyas hondas donde ni el viento se atreve a entrar. </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Una playa salada y dulce donde el río tiene boca y desemboca sin pausa para besarte con labios húmedos de magia o morderte con dientes afilados de saña. </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">El peligro y la tentación de la belleza agreste, salvaje e indómita carnotana se aspira en el aroma de sus aguas, que recuerda en ensencia al de una almeja en celo.</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"></p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIbxHL4iZOZOkLXoy9bEZMiC2jaVlLFGlOaoHP71_i1HtiQtjWEuxCD0CCTN3yVtF9MYa8VoxdkqCWg-SyjGdi0OAKwH-Mf_l0VdQ07UE8io8WDJ3aHFDaJoRIVayRz_D_83Nkx2_XjpE/s640/blogger-image--1594061924.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIbxHL4iZOZOkLXoy9bEZMiC2jaVlLFGlOaoHP71_i1HtiQtjWEuxCD0CCTN3yVtF9MYa8VoxdkqCWg-SyjGdi0OAKwH-Mf_l0VdQ07UE8io8WDJ3aHFDaJoRIVayRz_D_83Nkx2_XjpE/s640/blogger-image--1594061924.jpg"></a></div><br><p></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-36257603712233751742014-08-18T11:44:00.001+02:002014-08-18T11:47:22.584+02:00ÁGATA LA GATA<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">La Gatita Ágata se fue a pasar un fin de semana con su tía la Pantera Roja, que casualmente cumplía cincuenta años en esas mismas fechas y quería celebrarlo en familia. Como la tía vivía en la Costa Dulce, Ágata no olvidó llevarse su tabla de surf decorada con topos blancos para bajar a la cala, sentarse en ella y flotar tranquilamente sin mojarse mientras cazaba robalizas a zarpazos o al curricán. También componían su felino equipaje infantil el hermoso vestido de plata Ardora bordado que se ponía en las ocasiones festivas, el Chupi-Libro de Poemas de Gloria Fuertes y su perrito de trapo llamado Betanzos, fiel compañero de cesta desde que tenía memoria. Como su tía estaba casada con el Brujo de Noútigos, un mago de renombre mundial bastante travieso y un poco malhumorado, ambas le rogaron que los hechizara y se convirtieran todos en seres humanos durante la noche de las Perseidas, para poder bailar agarrado en la verbena de San Lorenzo. Aunque el extraordinario meigo se hizo de rogar toda la mañana, al final, Ágata y Red Panter lo engatusaron con ronroneos de cariño y consiguieron participar en el concurso de danza popular llevando el primer premio. También fue entonces cuando la niña-gatita se quedó prendada —y viceversa— del joven gaiteiro Kevin, al que oyó tocar una muiñeira solitaria y radical para honrar a los vencedores en lo alto del palco. Mas como se trataba de un amor imposible entre humano y gata, una vez roto el hechizo nocturno y noútigo, tuvieron que despedirse con un roce de rariz-hocico en el que, por cierto, Ágata sintió muchas cosquillas en los invisibles bigotes. El músico, por su parte, se sorprendió lo indecible la mañana siguiente, cuando descubrió en el fol rojo de su gaita de paño, pintada como por arte de magia, la suave efigie de una zarpa blanca de gato, como una caricia inocente. </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Y Gloria Fuertes riéndose fuerte desde el cielo con su vozarrón de poeta mesonera.</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"></p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwSQk9AGIpRh-ejXlJOyYJjfEz0-kbVebCu-jy5sZ92K9UvyrmyjvXnpi-JeT0Lkce766CbFydvSisS2rGQb0hcSeKYB_cy7VXbJyf2Rm-HtYLia6vb17b7g2YiyY1b8rDiMxgonnw478/s640/blogger-image-562905280.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwSQk9AGIpRh-ejXlJOyYJjfEz0-kbVebCu-jy5sZ92K9UvyrmyjvXnpi-JeT0Lkce766CbFydvSisS2rGQb0hcSeKYB_cy7VXbJyf2Rm-HtYLia6vb17b7g2YiyY1b8rDiMxgonnw478/s640/blogger-image-562905280.jpg"></a></div><br><p></p><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628607342369841783.post-36000926578171381912014-08-15T10:59:00.001+02:002014-08-15T11:06:27.378+02:00VULNERABILIDAD<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Hablábamos de las manías de algunos de nosotros durante la infancia y aún en los días presentes de madurez. Que si subirse las bragas compulsivamente y sin aparente necesidad, que si mesarse las cejas de manera nerviosa hasta conseguir arrancarse varios pelillos en pago injustificable por una mejor concentración, que si untarse hasta la saciedad los labios con manteca de cacao o, en su defecto, cualquier barra de labios de cualquier color o cualidad... Que si abrir la boca en toda su circunferencia cada pocos minutos de modo absurdo... </p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;">Siempre que salía el tema en la sobremesa familiar de alguna fiesta, daba por sentado que yo sería una de las protagonistas junto con mi primo menor, otro maníaco obsesivo en potencia cuyos gestos reiterados, y por ello grotescos, provocaban risa a todos los que nos habían visto en dicha tesitura e incluso a los mismos que los sufríamos. Pero en aquella ocasión fue mi abuelo quien desveló que también él acostumbraba a rascarse inexistentes granitos tras la oreja izquierda hasta conseguir heridas reales en una batalla contra su propio autocontrol. No sé por qué me quedé de piedra al descubrir que no era yo la pionera, en mi entorno afectivo, de aquellos hábitos estrafalarios para cualquier persona sana. Creo que me dolió que se lo hubiese callado todo aquel tiempo, y también me hizo sentir más vulnerable aún de lo que siempre me he sentido ya. </p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"></p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_yjIsO9WYCM18c4wDQDT7ILVXauy7WY3dgpjpEi-CG-7_uIwe1foQTEyrVLSEemd6_G4eqLjtqD3WPmB-lXTUEUAgZUWr_79HswLV7zhiHwHPdarppggNkRNjaB5S5Q96tkjQVmlCx3g/s640/blogger-image--2008046148.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_yjIsO9WYCM18c4wDQDT7ILVXauy7WY3dgpjpEi-CG-7_uIwe1foQTEyrVLSEemd6_G4eqLjtqD3WPmB-lXTUEUAgZUWr_79HswLV7zhiHwHPdarppggNkRNjaB5S5Q96tkjQVmlCx3g/s640/blogger-image--2008046148.jpg"></a></div>Imagen: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/73/Onychophagy.jpg<p></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; font-family: Helvetica;"><br></p><div class="blogger-post-footer">e28c5043-4750-3b5b-a869-6e050f251459</div>xabeliahttp://www.blogger.com/profile/09471210444809257565noreply@blogger.com0